Farsi

به موزه ی آسکر خوش آمدید!

موزه ی آسکر شامل مجموعه ی بزرگی از خانه ها و اشیاء نفیس است که باغ جذاب آن با الهام از سبک معماری باروک، همراه با مجسمه های حیوانات از کارهای آنه گریمدالن تزئین شده است. بنای مرکزی موزه، کافه ی گُونهیلد، فروشگاه موزه، سالن نمایشگاه با برنامه های متغیر، و بخش اداری موزه را در بر می گیرد. این بنا پیش از این، انبار پلیس فُسدال بوده که در سال 1991 به محل موزه منتقل و بازسازی شده است. در قلب موزه، خانه های دو زوج هنرمند تیلٌا و اُتو والستاد، و هُلدا و آرنه گاربورگ قرار دارند. حضور حیوانات، سرسبزیِ گل و گیاه و نمایشگاه ها در فضای موزه، مجموعه ی بهم پیوسته ای را ایجاد کرده که دیداری به یادماندنی را رقم می زند.

موزه ی آسکر کمی بیرون از شهر آسکر و در به اصطلاح "دره ی هنرمندان" واقع شده است. دره ای که روزی عده ی بسیاری از هنرمندان و نویسندگان را برای زندگی در خود جای داده بود. این موزه در سال 1949  با محوریت خانه ی هنرمندان تیلٌا (1957-1871) و اُتو والستاد (1950-1862) شکل گرفت. تیلٌا و اُتو والستاد در آن سال طی وصیتنامه ای اموال خود را برای ایجاد موزه ی آسکر - مجموعه ی والستاد، به شهرداری شهر اهدا کردند.

خانه ی والستاد ها

نقاش اُتو والستاد با همسرش تیلٌا که هم چون خود او هنرمند و آموزگار بود در سال 1902 به خانه ی دوران کودکی اش در والستاد نقل مکان کرد. آن ها طی سال ها زندگی، خانه ی پدری را با سلیقه ی خود بازسازی کردند. این زوج هنرمند با تهیه و استفاده از قطعات قدیمی و وسائل مصرف شده، یک خانه ی اصیل و زیبائی را از خود بر جای گذاشتند. آن ها با خرید و انتقال خانه های قدیمی به باغ اطراف خانه ی خود و پر کردن ساختمان ها از نقاشی ها، طرح ها، کتاب ها، مبلمان خانگی و لوازم و اشیاء تهیه شده از داخل و خارج از کشور، مجموعه ی با ارزشی را به وجود آوردند.

اُتو والستاد نجاری را پیش پدر و آموزگاری را در تربیت معلم آسکر آموخت، اما در نهایت بنا به علاقه اش، به کار نقاشی روی آورد. از او به عنوان یک هنرمند نقاش، تابلوهای بسیاری از منظره ها و پرتره ها بر جای مانده است. او همچنین تزئین کلیسای شهر آسکر و تصویرگری چندین کتاب را انجام داد. اُتو از جمله نقاشی های کتاب "نامه ی کولبوتن"ِ همسایه ی نویسنده اش آرنه گاربورگ را، که در سال 1911 منتشر شد به عهده گرفت. تیلٌا همسر اُتو حکایت های ازوپ را به نروژی برگرداند که این کتاب هم با تصویرگری های اُتو، در سال 1919 منتشر شد. اُتو والستاد همچنین پنج کتاب ویژه ی کودکان همراه با نقاشی های خود منتشر کرده بود.

تیلٌا والستاد در سال 1889 از تربیت معلم نیسن در اسلو فارغ التحصیل شد و در سال های 1898 تا 1920 در واترلَند اسلو به عنوان یک آموزگار کار می کرد او نخستین زن آموزگار اسلو بود که پس از ازدواج هم کار می کرد. رمان سه گانه ی "تئودورا" از نوشته های معروف او است.

گاربورگ ها و خانه ی "لابرُتن"

زوج نویسنده و هنرمند هُلدا (1934-1862) و آرنه گاربورگ (1924-1851) در سال 1897 به خانه ی لابرُتن  نقل مکان کردند و هُلدا فرآیند تکمیلی خانه ای مدرن و مجلل را بر عهده گرفت. او فکر می کرد که " یک خانه ی جذاب وسیله ای برای آفریدن یک جامعه ی خوب خواهد بود". این خانه نمونه ای است از تلاش هنرمندان نروژی در آستانه ی قرن بیستم میلادی برای احیای فرهنگ ملی نروژ.

هُلدا گاربورگ مشتاق بازآفرینی رقص های محلی نروژی بود او با برگزاری دوره های آموزشیِ دوخت لباسِ مناسب رقص، با الهام از لباس های محلی قدیمی چنان تاثیرگذار بود که این منشأ بسیاری از لباس های محلی معاصر "بُنادر" شد. هُلدا همچنین سیاستمدار شهری حزب چپ لیبرال بود و نخستین زنی بود که به شورای شهر آسکر راه یافت. مشخصه ی هُلدا چند وجهی بودن او بود. او در کنار کار روی لباس های محلی، زبان بومی، کار تئاتر و ادبیات، به سفر نیز علاقه ی ویژه ای داشت.

آرنه گاربورگ وقتی به لابرُتن آمد نویسنده و روزنامه نگاری سرشناس بود و کتاب هایش به چندین زبان ترجمه شده بودند. او علاقه ی خاصی به متون کلاسیک اروپا و آسیا داشت و خیلی زود در نوجوانی دور از چشم پدر که متعصب و مخالف مطالعه ی کتابی غیر از کتاب مقدس بود هزار و یک شب، براند و پیرگینت از هنریک ایبسن، نوشته های ویلیام شکسپیر، لُدویگ هولبرگ و بیورنستیرنه بیورنسون را خوانده بود.

خانه ی "لابرُتن" محل ملاقاتی بود برای دوستان و همراهان فکری گاربورگ ها که به "حلقه ی آسکر" شهرت داشتند. آن ها خود به شکل دهی هویت نروژی در عرصه ی زبان و ادبیات، بیان هنر و سنن ملی تلاش بسیار کردند. این گروه، کار روزنامه ی 17 م ماه مه به زبان بومی، تئاتر نروژ، بازآفرینی رقص مردمی، لباس بومی، و بخش بزرگی ا ز پروژه ی نوشته ها و ترجمه ها از هولبرگ تا هومر را بر عهده داشت.

"حلقه ی آسکر" از سال 1897 تا 1924 در والستادِ آسکر، یک اهرم قدرتِ سیاست فرهنگی بود که توانست بر زبان و فرهنگ نروژ بدین سان که امروز هست تاثیر بگذارد. فعالیت این گروه به دوره ای مربوط می شود که آرنه گاربورگ در "لابرُتن" زندگی می کرد.

اعضای گروه "حلقه ی آسکر" عبارت بودند از: هُلدا و آرنه گاربورگ، مارتا و راسموس استینویک، کارن و ایوار مورتنسون، تیلٌا و اُتو والستاد، کریستوفر اوپدال، راسموس لولند، اولاو نیگارد، استینر شوت و آکسل والدِمار یوهانسن.

موزه آسکر خانه ی "لابرُتن" را در سال 1995 از وارثان گاربورگ ها خرید و آن را به شکلی که در حوالی سال 1915 بود بازسازی کرد. در حال حاضر خانه های دو زوج هنرمندِ حلقه ی آسکر، گاربورگ ها و والستادها دو رکن اصلی موزه ی آسکر به حساب می آیند و در معرض بازدید عموم قرار دارند.